Het voorbeeld van de begijnhoven ligt eveneens in een nabuurschap zonder promiscuïteit, in het samengaan van gemeenschappelijke activiteiten en persoonlijk leven, zulks in een beperkte ruimte die groot lijkt. En ten slotte nog in de mogelijkheid om zich achter stevige muren te beveiligen zonder het medeleven met de hemel, de bomen, de tuinen, de jaargetijden te verbreken.

De bezoeker vergist zich niet : bij het binnentreden in een begijnhof ervaart hij een goevel van veiligheid. Wanneer men tracht dat gevoel te verklaren door de bekoring van het oord, het bedreven spel van bevalligheid en strengheid, de herinnering aan een indrukwekkend verleden, dan dringt men niet tot de kern door. Zoals overal waar architektuur kan worden bewonderd, ervaart men in een begijnhof, dat het werd gebouwd naar een bepaalde opvatting van het levensgeluk.