Jos. Bascourt occupe une place particulière dans Ie développement de l'Art Nouveau anversois qui naît en 1897. Alors que la plupart de ses collègues se laissent visib-lement inspirer par leurs prédécesseurs bruxellois, Bascourt prend d'emblée une orientation personnelle. Dans la vingtaine de bâtiments Art Nouveau qu'il réalise entre 1898 et 1908, il met en jeu un langage formel propre, à la fois sobre et exubérant, qui ne présente que peu ou pas de ressemblances avec les autres tendances de l'Art Nouveau international. Sans dériver non plus de l'une ou l'autre tradition anversoise locale, son architecture serait plutôt teintée d'orientalisme: non par le répertoire stylistique mais plutôt par le jeu volumétrique, sobre, presque abstrait.

Pour inhabituels qu'ils soient et bien que dans un certain sens ils préfigurent la sobriété architecturale de l'entre-deux-guerres, les bâtiments de Bascourt ne sortent cependant pas du cadre éclectique où ils ont pris naissance. Ils ne se perçoivent pas comme des corps étrangers mais s'adaptent parfaitement à leur contexte urbain. Et ce contexte n'est pas banal: l'Art Nouveau de Bascourt se concentre pour l'essentiel au Zurenborg, le quartier construit au tournant du siècle autour de la Cogels-Osylei, qui matérialise de manière exceptionnelle une véritable célébration de tous les styles imaginables. Dans la complexité de ce concert éclectique, ses apports Art Nouveau ne sont jamais dissonants; ils résonnent comme des accords élémentaires, des moments de clarté.


In de ontwikkeling van de Antwerpse art nouveau die in 1897 van start gaat, neemt Jos. Bascourt een bijzondere plaats in. Terwijl de meeste van zijn collegae zich herkenbaar laten inspireren door hun Brusselse voorgangers, slaat hij van meet al aan een eigen toon aan. In het twintigtal art nouveau-panden dat hij tussen 1898 en 1908 realiseert, ontvouwt hij een eigen vormtaal, een sober en tegelijk exuberant idioom dal nauwelijks of geen gelijkenis vertoont met de gekende internationale voorbeelden. Het blijkt ook geen afgeleide te zijn van een of andere lokale Antwerpse bouwstijl. Zijn art nouveau doet veeleer oriëntaals aan. Niet dat zijn huizen Arabische of andere exotische vormen te zien geven. Het zijn ongewoon sobere, welhaast abstracte volumes die oosterse associaties wekken zonder oosterse stijlelementen tentoon te spreiden. Maar hoe ongewoon ze ook zijn en hoewel ze in zekere zin vooruitgrijpen op de sobere architectuur van het interbellum, ze springen niet uit het laat I9de-eeuw.se kader waarin ze tot stand kwamen. Ze verschijnen niet als vreemde lichamen maar passen wonderwel in hun stedelijke context. Het betreft hier ook geen gewone context. Bascourt realiseerde zijn art nouveau voornamelijk in Zurenborg, de rond de vorige eeuwwisseling gebouwde buurt om de Cogels-Osylei die een unieke celebratie van zowat alle denkbare stijlen belichaamt. En binnen de complexiteit van dit eclectische concert klinken zijn art nouveau-bijdragen niet als dissonanten maar als elementaire akkoorden, als momenten van helderheid.


Jos. Bascourt occupies a particular position in the development of the Antwerp Art Nouveau, which starts in 1897. While most of his colleagues visibly derive inspiration from their Brussels predecessors, he immediately strikes a different chord. In the twenty-odd Art-Nouveau houses which he builds between 1898 and 1908, he develops his own formal language: a sober yet exuberant idiom that hardly or in no way resembles the familiar international examples. Neither is it derived from some local Antwerpian architectural style. His Art Nouveau has some sort of oriental feel about it. Not that his houses sport Arabic or other exotic forms. They are unusually sober, almost abstract volumes that call up Eastern associations without displaying Eastern style elements. But despite their unusualness, and although they, in a sense, prefigure the sober interbellar architecture, they never exceed the late-nineteenth-century frame within which they took shape. They do not look like foreign bodies but perfectly match their urban context - itself not exactly run-of-the-mill either. Bascourt's Art Nouveau was mainly built in Zurenborg, the turn-of-the-century neighbourhood around the Cogels-Osylei embodying a unique celebration of almost every imaginable style. And within the complexity of this eclectic celebration, his Art-Nouveau contributions by no means sound as dissonances, but as elementary chords, as moments of clarity.