Een halveeeuw terug was het Belgische nachtelijkeluchtruim het strijdtoneel waardoor Britse RAF-bommenwerpers hun weg zochten naar de Duitse industriecentra. Aanvankelijk gebruikte de bezetter slechts luchtafweerkanonnen en schijnwerpers, die langsheen de Belgische kust en belangrijke steden de formaties trachtten uit te dunnen. Maar vanaf 1941 stegen vanop Venlo en Sint-Truiden de Duitse nachtjagers op om de geallieerde bommenwerpers te onderscheppen. Meestal hadden de geallieerde piloten erg weinig kans om aan de daaropvolgende kanonnade te ontsnappen, en de meesten vonden hierbij de dood. Sommigen overleefden het, werden krijgsgevangen genomen of wisten met de hulp van de weerstand via Frankrij ken Spanje te ontsnappen. Deze kroniek geeft naast een overzicht van de missies, de overwinningen en de verliezen, ook een indringende weergave van de mensen die erbij betrokken waren. Hiervoor werd een beroep gedaan op ooggetuigen en betrokkenen, maar ook op herinneringen van Britse, Ierse, Canadese en Australische broers, zusters, vrienden en liefjes wiens dierbare in een oorlogsgraf rust.

Deze studie vangt aan in juli 1940, een periode waarin het‘Bomber Command’ door gebrekaan navigatiemiddelen geen afdoende resultaten kon bewerkstelligen, ondanks zware verliezen. De drie openeenvolgende operaties ‘Millennium’ (mei-juni 1942) vormen het voorlopige sluitstuk. Door duizend bommenwerpers naar één doel te sturen bewees de RAF voor zichzelf dat het in één nacht een vernietigende uitwerking kon hebben op de Duitse industriesteden van het ‘Reich’.