In 1916 schilderde Felix De Boeck een eerste zelfportret. Als adolescent met snor en weelderige haarbos keek hij in de spiegel en ontdekte zichzelf. Het was een zo pregnante verrassing dat de jonge De Boeck, die zijn eerste schilderijen begon te maken in de trant van Louis Thevenet, midden in een reeks stillevens, een zelfportret maakte. Dat zelfportret dateert uit de periode van de vingeroefeningen toen Felix nog zijn weg moest zoeken. In 1931 schilderde hij het eerste gelijkend portret, wat de aanloop wordt van een nooit-eindigende reeks zelfportretten. Ze tonen ons een man, die dwars door U heen schouwt en zichzelf ondervraagt, die twijfels kent en zijn geestelijke onrust samenbalt in dat éne doordringende oog. Een man, die geteisterd en geslagen wordt door het leven maar die voorspoed en tegenslag domineert en alle beproevingen beheerst omdat hij in die beroerde ogenblikken telkens naar het palet grijpt. Voor hem is schilderen een afreageren en een catharsis, en dit gevecht met de loutering wordt uitgedrukt in de vragende, schouwende blik van het zelfportret. De vele zelfportretten zijn de zichtbare uiting van een bewogen, gepassioneerd leven in de diepte.

Naar buiten is het leven van Felix De Boeck immers alledaags, zonder rumoerige schandalen, die bij een kunstenaarsleven schijnen te horen, zonder avontuur, zonder historie. Tenzij dat de dood in enkele járen het gezin zwaar teistert, zo zwaar dat men aan de beproeving van het boek Job denkt. Maar Job werd niet afvallig van God en De Boeck evenmin.

Felix Hendrik Constant De Boeck werd op 12 januari 1898 in een boerengezin te Drogenbos geboren. Hij liep college te Ukkel, en koos na de humaniora geen intellectueel beroep, maar werd boer op het ouderlijk erf. Op zon- en feestdagen schilderde hij. Niet als naïeve kunstenaar, maar als waarachtig schilder. Een levensritme, dat hij meer dan vijftig jaar onveranderlijk zal volhouden. In 1975 is Felix De Boeck nog altijd boer en schilder en woont hij nog altijd op hetzelfde erf in dezelfde gemeente. Alleen begint de autochtone bevolking nu mijnheer De Boeck in plaats van Felix te zeggen uit ontzag voor de beroemdheid, die hun dorpsgenoot verwierf en het voorname bezoek dat hij zo veelvuldig ontvangt. Daarmee is in een notedop zijn weinig schokkende levensgeschiedenis samengevat.

Zijn familiale en persoonlijke achtergronden ? Zijn moeder trouwde op veertigjarige leeftijd tegen de zin van haar familie met een vijfentwintigjarige boer uit het Pajottenland. Ze was de dochter van de toenmalige burgemeester, had pensionaat gelopen, sprak Frans, kwam uit een gecultiveerd en zeer gelovig gezin (vier van de zes kinderen werden religieus). Zijn vader was omzeggens ongeletterd maar groot, sterk, kloek. Samen met zijn vriend de dorpsbrouwer stichtte hij in 1897 de fanfare. Drogenbos was een landelijke gemeente, volkomen gescheiden van Brussel. Met moeite vonden de propagandisten van het nieuw gestichte college van Ukkel er in 1906 drie kandidaat-studenten. Pol Jacquemijns, Marcel en Felix De Boeck. Geen van hen kende een woord Frans toen ze het franstalig college [...]