Alsemberg, een gemeente op twaalf kilometer ten zuiden van Brussel, lag midden in het „Soniënwoud” en was al bewoond in de steentijd. Pastoor Bols vond er silex gebruiksvoorwerpen in 1885. Op „Meigem-heide” hadden de Romeinen een „castrum”, want daar werden resten van Romeins aarden potwerk gevonden. De oude dorpskom ontwikkelde zich op de helling van de heuvel, ten noorden van de Molenbeek, op een plaats bekend als „Messing” of „Blijk” langs de oude Nijvelsebaan.

Alsemberg was tot in de twaalfde eeuw een gehucht van Rode en de Onze-Lieve-Vrouwekerk is minder oud van oorsprong dan al de kerken van de omliggende parochies, die er al een bezaten omstreeks 900. Er was inderdaad geen dringende behoefte aan een kerk, aangezien die van Rode op een steenworp afstand is gelegen. Ten gevolge van een gelofte werd in 1135 de eerste romaanse kapel opgetimmerd, die uitgroeide tot de prachtige gotische kerk, gelegen op een „hals” of uitloper van een heuvel. Vandaar „Halsenberge”, zoals het vroeger geschreven werd, een tautologie, nu tot Alsemberg vervormd. Vanop alle hoogten op de grens van de gemeente is de slanke toren zichtbaar.

Na het aanleggen van de nieuwe Brusselsesteenweg begon de dorpskom te groeien en na 1945 breidde de „olievlek” Brussel zich ook tot Alsemberg uit in de vorm van verkavelingen, zodat de gemeente weldra vierduizend inwoners zal tellen. Door die verkavelingen [...]