Het einde van de 19de eeuw en de periode rond 1900 is in België een tijd van grote artistieke bloei geweest. Het Gemeentekrediet heeft daar al uitvoerig aandacht aan besteed via tentoonstellingen en publicaties over Ensor, Laermans, Evenepoel, Finch, Khnopff, Horta, Lemmen, Claus, Spilliaert en anderen. De aandacht is vooral gericht geweest op de activiteit en het werk van die uitzonderlijke kunstenaarsvereniging die Les Vingt, (de XX) was. Hun Europese betekenis, die recentelijk nog in Parijs en Gent ge-illlustreerd werd, heeft als gevolg gehad dat men vrijwel geheel de rol vergeten is van de Brusselse kunstenaarsgroep waaruit de XX ontstaan zijn, LEssor en - meer algemeen - van het Brussels kunstleven naast of "in de schaduw van” de XX.

De belangstelling voor ons cultureel verleden mag niet alleen vorm krijgen in het vieren van grote herdenkingen en verjaardagen. Men moet ook oog hebben voor minder bekende of wat vergeten aspecten van onze cultuur. Een kunstenaar, een kunststroming blijft immers niet altijd bekend wegens een overweldigende kwaliteit maar soms ook als gevolg van een goed bedacht en gestuurd communicatiebeleid. In een bedrijf dat op communicatiegebied een in het oog springende rol wil spelen is men niet blind voor dit fenomeen en kijkt men verder. Dat schept ruimte voor ontdekkingen.

Amédée en Armand Lynen zijn zo twee vrijwel vergeten kunstenaars. Armand is, als decorontwerper voor de Muntschouwburg, nooit echt bekend geworden. Zijn broer, Amédée, speelde een belangrijke rol in het Brussels kunstleven, zij het met bij de avant-garde. De gemeente waar hij werkte, Sint-Joost-ten-Node, huldigde hem onlangs nog in het Charliermuseum met een tentoonstelling georganiseerd in samenwerking met André Cauvin, auteur van een met de Yvonne du Jacquier-prijs bekroond essay “Avec Amédée Lynen, d'un siècle à l'autre”, die ook nu stukken uit zijn rijke Lynenverzameling heeft uitgeleend. De twee kunstenaars, Amédée en Armand, staan ver van het theoretisch geëxperimenteer van hun tijd. Zij brengen soms met veel fantasie een apart beeld van de Belle Epoque in Brussel. Het beeld van feesten, kermissen, modeshows, publiciteit, theateropvoeringen, wereldtentoonstellingen en cabaretspektakels. Alerkwaar-diger nog zijn de drie Zwanze Exhibitions, waarin die kunstenaars een komische en bijtende commentaar op de modernistische kunst van toen gaven.

Het Gemeentekrediet bezit van Amédée Lynen in zijn verzameling al lang, topografische documenten, het album postkaarten Ci et là à Bruxelles et en Brabant. In 1996 werd een groot schilderij aangekocht, Midzomernachtdroom. Nu blijkt dat het hier wellicht om een van de belangrijkste schilderwerken van de kunstenaar gaat, maar ook om een wat atypisch werk.

Dat onze tentoonstelling iets van een retrospectieve heeft, is te danken aan het opzoekingswerk van Anne-Sophie Braconnier. Wij konden op haar ook een beroep doen voor de wetenschappelijke begeleiding en het schrijven van de catalogustekst, die wellicht de aanzet zal zijn tot een ruimer opgevatte Lynenstudie. Wij danken haar daarvoor van harte, evenals de talrijke instellingen die dit project steunden, naast heel wat privé-verzamelaars. Het lijdt geen twijfel dat deze tentoonstelling zal bijdragen tot een meer genuanceerde beeldvorming over het vorige fin-de-siècle in Brussel.