In periodes als de Grote Oorlog, tijden die worden getekend door beperkte persvrijheid en grote chaos, is bijna elk getuigenverslag relevant.

Hoewel men bibliotheken vol kan verzamelen met publicaties rond en over de geschiedenis van Antwerpen bestond er vreemd genoeg tot op heden geen relaas van ooggetuigen van de gebeurtenissen van 1914 tot 1918.

Literair troont natuurlijk het magnum opus van PAUL VAN OSTAYEN bovenaan de geschriften van en over die bewogen periode maar een nuchter, op feiten gebaseerd relaas bestond niet.

De zin voor nieuwsgaring, gecombineerd met de nog onbezoedelde blik op de wereld van de jongen uit een belangrijke Antwerpse drukkersfamilie, die in augustus 1914 net veertien werd, zorgen ervoor dat de lezer een uniek inkijkje wordt gegund in het leven in de Scheldestad tijdens de Grote Oorlog.

Het dagboek valt vooral op door het grote aantal veelzeggende details over het dagelijkse leven: het drukke bioscoopbezoek waar het volk verbroederde, de betogingen van de activistische studenten, de moordende bombardementen, de nijpende hongersnood, de transportproblemen met de trams,., het is er allemaal.

Het dagboek sluit af twee dagen voor zijn negentiende verjaardag, 28 juni 1919, dag waarop ook het verdrag van Versailles wordt ondertekend.

Rijkelijk van nota’s voorzien door de twee bewerkers (Walter Resseler, kleinzoon van de dagboekschrijver, en Benoit Suykerbuyk) is het boek in kleur geïllustreerd met meer dan 100 foto’s en documenten, voor het grootste deel nog nooit gepubliceerd.