Dit is een boek waarvan de inleiding en de verschillende hoofdstukken die gewijd zijn aan de basisprodukten van de Belgische keuken en de Belgische dranken, van een grote historische eruditie getuigen. De auteurs zijn te rade gegaan bij betrouwbare want eigentijdse historische bronnen om een theorie te onderbouwen die hen - én mij - nauw aan het hart ligt: er bestaat wel degelijk een Belgische keuken. Natuurlijk kan niet ontkend worden dat de Franse keuken er enige invloed op heeft uitgeoefend, maar, zoals uit de tekst blijkt, dateert deze invloed pas van het begin van de 19e eeuw.

Een onverwachte maar zeer geleerde bondgenoot vonden Dirk De Prins en Nest Mertens in Alain Senderens, een internationaal befaamd Frans keukenmeester, die het bestaan van onze, Belgische, keuken bevestigt. Meer nog: Senderens betreurt tevens dat de Belgen hun keuken niet beter verdedigen.

Bedankt, beste Alain, dat je dat standpunt inneemt. Ik zie er niet alleen jouw grote cultuur maar ook je zin voor realiteit in: je wijst op de kwaliteit van onze keuken, maar je merkt ook op dat België een land is waar veel gastronomen wonen.

Zelf sta ik dichter bij de gastronomie dan bij de geschiedenis. Ik laat me dus liever verleiden door de, in een heldere en eenvoudige taal geschreven recepten, en ik kan me de aroma’s en het genoegen dat de lekkerbekken eraan zullen beleven, onmiddellijk voorstellen. Uiteraard ben ik van de droom overgestapt op de werkelijkheid, en ik heb vastgesteld dat de auteurs over onvervalste kokskwaliteiten beschikken. En dat de resultaten er mogen wezen!

Terwijl ik de oude recepten las en uitprobeerde, begon ik mij af te vragen waarom deze gerechten nog maar zo zelden op de menu’s van onze restaurants voorkomen, waarom ze plaats gemaakt hebben voor andere, minder rustieke bereidingen, die onze smaakpapillen echt niet meer strelen dan de oude.