Als eerste naoorlogse wereldtentoonstelling zorgt Expo 58 voor een echte mentaliteitsverandering. 42 miljoen bezoekers maken er kennis met een idyllische kijk op de wereld, op nieuwigheden, op de vooruitgang van wetenschap en techniek. Expo 58 wordt een symbolisch venster op de naoorlogse periode en op die manier een uniek moment op weg naar de ontdekkingen van de nabije toekomst: vooral de geboorte van de consumptiemaatschappij, de hoge vlucht van het transport, de communicatiemiddelen, de energie, de industrie ... en de eerste stappen in de ruimte.

Oost en West ontmoeten elkaar tegen de achtergrond van de Koude Oorlog, Noord en Zuid raken elkaar en de VN maken de nieuwe menselijke waarden bekend. Gekoloniseerden en kolonisten krijgen zelfs sympathie voor elkaar ... op het moment van de dekolonisatie.

In het teken van het atoom en de duif ijvert Expo 58 voor een betere wereld. Maar ze luidt toch ook vooral de zwanenzang in van een wereld die de stigma’s draagt van haar veranderingen, zoals de emancipatie van volkeren, vrouwen en jongeren, de verstedelijking, de afname van het aantal industrieën, de sociale crisissen ... En dan zijn er nog de bewegingen die het oude België ook met zich mee zullen sleuren (te beginnen bij zijn kolonie).

Het voor de gelegenheid vernieuwde Brussel zal er zijn eerste sporen verdienen als internationale stad, en daar een nieuwe totem voor de toekomst - het Atomium - en een koortsachtige onroerend-goedsector aan overhouden.

Een halve eeuw later is het evenement een waardevolle herinnering geworden. Toch is het níet « representatief » voor zijn tijd. Herinneringen eraan ophalen betekent volgens ons dat men alles opnieuw in zijn context moet plaatsen, in het licht van de veranderende ideeën, van feiten die de actualiteit ter discussie stellen, van de toestand van de maatschappij, van de manier van leven en de mentaliteit die het denkvermogen beïnvloedde. Dit boek is het resultaat van een kritisch en onbevooroordeeld herlezen. Het gaat bovendien om retrospectieve en - voor de volledigheid - pretentieloze journalistiek.

Dit is ook een fotoboek met vooral afdrukken van Fernand Hellinckx, die voor de gelegenheid door het Internationaal Persagentschap (UPI) onder de arm werd genomen. Via hem brengt dit boek hulde aan de persfotografen die uit hoofde van hun beroep evenementen wilden en nog steeds willen verslaan. Met de lens in de aanslag en hun materiaal aan hun schouderriem ploeterden ze rond op de [...]